ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ บัญญัติเรื่องสิทธิอาศัยไว้ในมาตรา ๑๔๐๒ บุคคลใดได้รับสิทธิอาศัยในโรงเรือน บุคคลนั้นย่อมมี สิทธิอยู่ในโรงเรือนนั้นโดยไม่ต้องเสียค่าเช่า
สิทธิอาศัย ►►เป็นทรัพยสิทธิประเๆภทหนึ่งที่บัญญัติไว้ในบรรพ ๔ แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ โดยให้บุคคลหนึ่งมีสิทธิอาศไัยในบ้านหรือโรงเรือนของผู้อื่นโดยไม่ต้องเสียค่าเช่า
สิทธิอาศัย ►► แม้เกิดขึ้นได้โดยนิติกรรม แต่ก็เป็นคนละกรณีกับสัญญาเช่าทรัพย์
สิทธิอาศัย ►► ก่อให้เกิดทรัพยสิทธิ จึงอยู่ในบังคับให้ต้องจดทะเบียนตาม ป.พ.พ.๑๒๙๙
ระยะเวลาสิทธิอาศัย ►► ถ้าให้สิทธิอาศัยโดยมีกำหนดเวลา กำหนดนั้นท่านมิให้เกินสามสิบปีถ้า กำหนดไว้นานกว่านั้น ให้ลดลงมาเป็นสามสิบปี การให้สิทธิอาศัยจะต่ออายุ ก็ได้ แต่ต้องกำหนดเวลาไม่เกินสามสิบปีนับแต่วันทำต่อ